Jestem dumna, że jestem hetero..... zastanawialiście się kiedyś dlaczego nie umiemy docenić swojego heteroseksualizmu w taki sposób w jaki robią to homoseksualiści?
...Gołąbeczku mój kochany...dzięki temu jesteśmy my...a to najpiękniejsze co może być....
Gołąbeczku kochany...
Dotykając delikatnie moje piersi, mój brzuch, moją szyję...całując ciepłotą ust mój chłód...obdarłeś mnie z calego wstydu jaki we mnie drzemał ...wdarłeś się w zakamarki najskrytsze, najciemniejsze, najbardziej odludne... nie wstydzę się leżeć pod Tobą z odkrytymi piersiami...nie wstydzę się pokadzać Ci swych ud....nie wstydzę się mojego przyśpieszonego oddechu i jęku w chwilach uniesienia... nie wstydzę się grymasu na twarzy... nie ukrywam przed Tobą największego znaku swej bezsilności...płaczę, a Ty wycierasz mi łzy i prosisz...prosisz...prosisz...bym przestała...nie wstydzę się pozwolić moim dłoniom dotykać Cię wszędzie....nie wstydzę się okazać Ci, że wzbudzasz we mnie namiętność...że drże od każdego Twojego dotyku...Gołąbeczku mój kochany...nie wstydzę się oddawać się Tobie...nie wstydzę się potem o tym rozmawiać...Ty wiesz, jak wiele znaczą dla mnie słowa....Ty wiesz....wiesz o mnie wszystko Gołąbeczku kochany...znasz każdą bliznę na mym ciele...każde załamanie...każdą wyniosłość...i zagłębienie...cielesny labirynt rozżarzony ogniem gorejącym....lawirujący dotyk...kocham patrzeć na Ciebie....rozkoszować się każdym spojrzeniem w Twoje oczy...są takie rozsądne....takie realne...i takie mi oddane....trwaj w miłości do mnie...trwaj jak najdłużej....chcę dać Ci cząstkę siebie Gołąbeczku...chcę by z okruszyny mnie i okruszyny Ciebie powstało nasze dziecko...nasze świadectwo...świadectwo naturalne, najznakomitsze...świadectwo miłości Mojej i Twojej....Gołąbeczku kochany....
Jak malusieńko potrzeba by poczuć tak ogromnie....mocno poczuć, że jest się komuś potrzebną...dla takich chwil warto cierpieć...dla nich warto wylać morza łez...dla nich warto powolnie umierać...aby nie w samotności, aby z poczuciem spełnienia misji, spełnienia się w roli, takiej czy innej. Czyjś uśmiech na twarzt, słowo wdzięczności, jest dla mnie największą nagrodą...nie zyję bowiem tylko dla siebie...nie chcę żyć tylko dla siebie...chcę żyć dla innych i chcę by inni choc odrobinkę żyli dla mnie..."wiesz, przy Tobie czuję się bezpiecznie...wiesz, przy Tobie zauważam słońce", najpiękniejsze co można usłyszeć...to takie inne Kocham Cię...
.... w otchłani szczęścia...mieć serce pełne boskiej piany...być tam gdzie słowiki śpiewają najpiekniej...tam gdzie mój Skarbeniek Kochany czuje się wolny, czuje się bosko....chcę pofrunąć z nim do nieba, na olbrzymią łąkę pełną kolorowych motyli i kwiatów, chcę by tam uleciały nasze dusze i mogły zyć razem na zawsze....do końca istnienia świata i wszechświata... nieba....Boga....nie czuć już bólu...tej fizyzyczności, która sprawia, że słońce już nie sprawia mi tyle radości i tylko Jego pocałunek może go ukoić...tak....tylko Jego pocałunek może dać mi szczęście...wolność od bólu, który ostatnio nie ma granic. ChciałamCI powiedzieć Skarbeńku, że jesteś dla mnie jedyny, że chcę być z Tobą do końca moich dni...zawsze z Tobą...inaczej ten świat dla mnie nie ma sensu...bo Ty jesteś mym jedynym światem...niebem i ziemią...słońcem i deszczem...prochem wszechświata i tym co w nim najpiękniejsze...jesteś moimi łzami, moim uśmiechem...pod różna postacią jesteś, lecz w każdej sekundzie mojego zycia...żyję, dla Ciebie...płaczę dla Ciebie...śmieję się tylko dla Ciebie...kocham kocham kocham tylko Ciebie....
Upiłam się martini. Jezuuu ale mi błogo i tak odlotowo. Kocham ten stan. Totalna beztroska i luz. Boże dlaczego tak nie może być zawsze....wezmę jeszcze jeden kieliszek....wypiję jeszcze jeden łyk...A potem...potem tylko będę Twoją maleńką pieszczoszką Skarbeńku mój kochany...Słyszysz? Na zawsze Twoja...
Ja i tylko ja......
I po Serbsku umiem....umiem